Hoe zielig en ongeloofwaardig kun je als Nederlandse overheid worden? Niet te geloven! Een stukje in de krant over het vuurwerkverbod. Ze hebben iets ongelofelijks bedacht: nu mogen wij, de burgers zelf, bedenken of er in onze straten vuurwerk mag worden afgestoken. Denk daar eens over na, burgers van Nederland.

Eerst maar eens even over het volstrekt uit de hand gelopen afsteken van vuurwerk in dit land. Als kind vond ik het al afschuwelijk en ik was er ook bang voor. Maar in onze jeugd had het nog niet dit soort vormen aangenomen. De boerenzonen schoten met carbid, maar dat vond in de buitengebieden, meestal de weilanden plaats. Gewoon vuurwerk was voor de meeste mensen veel te duur. Mijn vader liet zich zeer laatdunkend uit over vuurwerk: dat was voor zielige mensen die dachten dat ze dan iemand waren. En dat is nog steeds zo.

Nu leven we inmiddels in een land en een tijd waarin iedereen blijkbaar over te veel geld beschikt. Hoe groter en duurder je vuurwerkpakket, hoe belangrijker je je voelt. Je ziet toch waarlijk vaders met zoontjes naar de vuurwerkafdeling van de tuincentra vertrekken en met armen vol vuurwerk weer terug komen. Hoe bedenk je zoiets? Of die suffe jongetjes die dan op straat lopen en steeds zo’n rotje weggooien.

Twee jaar geleden ontsnapten we aan die gruwelijke feestdagen door af te reizen naar Marokko. Daar vieren ze natuurlijk geen Kerst en er wordt ook geen vuurwerk afgestoken. Wat een weldaad: geen kerstboom gezien, geen knal gehoord. Tijdens die vakantie sprak ik met iemand en die zei: ‘Je zal toch je zuur verdiende centen de lucht in schieten!’ Volledig eens. Alleen hier hoef je je centen niet te verdienen, je krijgt ze van de overheid.

Interessant is wel dat in dit achtergebleven gat waar ik woon vooral veel vuurwerk wordt afgestoken door de “low socials”. Je kunt het aan de smeulende puinhopen voor hun deur op 1 januari zien. Urenlang steken ze vuurwerk af. Wat moet dat kosten? Als wij na een familiebezoek in de vroege ochtend naar huis gaan, lijkt Nederland op een oorlogsgebied: rokende puinhopen, branden, smeulende resten van vuurwerk. En dan mag ik geen vliegreisje maken in verband met de CO2 uitstoot? Laat me niet lachen zeg! Heel Nederland is bedekt met een laag giftige rotzooi, er hangt een dikke mist.

Maar nu terug naar mijn uitgangspunt. Wij mogen nu dus zelf bepalen of we al dan niet vuurwerk willen in onze straat. Hoe stelt de overheid zich dat voor? Mogelijk is zoiets nog serieus te nemen in de dure wijken waar politici zelf hun luxe villa’s bewonen. Maar ik denk toch zeker te weten dat zoiets niet hoeft, want daar wordt waarschijnlijk helemaal geen vuurwerk afgestoken. Nou, in mijn buurt wel. Afgelopen jaar schoot er in januari een vuurpijl rakelings langs mijn hoofd. Afgeschoten door een nieuwe bewoner, een volwassen man die dat op stiekeme wijze vanuit zijn voordeur deed. Nog heb ik spijt dat ik geen aangifte heb gedaan. Moet ik met dat soort volk gaan overleggen over het al dan niet afsteken van vuurwerk? Een kind snapt dat zoiets niet werkt. En natuurlijk weet iedereen hier in de straat wie de mensen zijn die vuurwerk afsteken. Zeker weten dat daar echt niet mee te praten valt.

Maar wat mij het meest opfokt is de intens slappe en laffe houding van de overheid. Nooit worden hier echt maatregelen genomen. Altijd is er wel een groep met een forse grote mond en dan wordt de maatregel weer ingetrokken. Politici zijn bang en weten al helemaal niet hoe ze de eventuele maatregelen moeten handhaven, want dat kost mankracht en dus geld. Maar wel laten ze met oud en nieuw de boel vernielen.