’s Avonds als de afwas gedaan is, het cateringsgesprek gevoerd en het boodschappenlijstje gemaakt is, ga ik aan de keukentafel zitten schrijven. Het cateringsgesprek is een handige uitvinding. We overleggen wat we de volgende dag gaan eten. Soms gaat dat snel, soms niet. Coen wil bami, ik niet, maar dan moet ik met een voorstel komen. Dus ik zeg bijvoorbeeld chili con carne. Nee, dat vindt Coen niks. Dan moet hij etc.. Net zo lang tot we het eens zijn. Een prima uitvinding, want bij ons aan tafel wordt nooit geklaagd over het eten. Vervolgens wordt het boodschappenlijstje samengesteld met de dingen die eventueel moeten worden aangevuld. Tevreden ga ik dan schrijven of de krant lezen, als ik dat nog niet gedaan heb. Schrijven doe ik altijd gewoon met de hand op een memoblokje. Wat ik schrijf? Ik schrijf chronologisch op wat ik die dag heb gedaan. Heel dikwijls kom ik dan ineens op ideeën.

Zo rond een uur of twaalf verschijnt mijn spin. Het is een trilspin en hij woont onder de tafelrand. Hij heeft een verward en rommelig soort web gemaakt en ik las gisteren waarom hij geen briljant web als dat van de kruisspin hoeft te maken. Kijk naar zijn bijzonder lange poten en dan weet je dat hij die niet voor niets heeft. De prooi blijft in een van z’n chaotische draden hangen en hij hengelt de prooi naar zich toe en omwikkelt het met rag om het vervolgens op te eten of uit te zuigen.

Mijn spin pakt het slim aan. Hij zit precies op de rand waar de schaduw van de tafel valt. Hij zit dus in het donker. Komt er beweging in een van zijn vangdraden, dan schiet hij tevoorschijn. Nog even en ik ga hem een naam geven. Nee, het is niet eng, ze doen ons helemaal niets zolang wij niet gek doen. Bovendien zijn ze uiterst nuttig, want ze vangen ik weet niet wat aan vliegjes, en andere kleine dieren die wij vaak niet eens kunnen zien met het blote oog. Ik noem de huisstofmijt en diverse andere mijten. Spinnen zijn dus uiterst nuttige dieren en die moet je niet doodmaken en niet in de stofzuiger laten verdwijnen. Mijn moeder zei altijd dat een spin doodmaken ongeluk en ellende betekende.

Dan hebben we buiten onder het raam padden die in de houtstapel zitten, veilig voor die eindeloze hordes katten hier in de buurt. We hebben twee badjes voor ze, aarden schotels met water waar ze enorm van genieten. Ze zitten er dan in met hun kop omhoog en ogen dicht te genieten. Een vreugde om te zien. Wel hebben we er gaas overheen moeten leggen, zodat die katten er niet bij kunnen. Padden zijn net als spinnen enorm nuttig. Ze vangen insecten, dus wij hebben nooit mierenplagen, muggenplagen of wat dan ook. Dan hebben we natuurlijk een egel die ’s nachts met veel kabaal op pad gaat, maar ook onze tuin insectenvrij houdt en dol is op slakken. Er wordt in onze tuin niets opgegeten door slakken.

Boven onze tuin vliegen altijd libellen, een teken dat de lucht schoon is. Die vliegen niet boven die platgewalste tuinen die vol gestort zijn met tegels en waar geen groen sprietje te zien is. Gelukkig hebben we aan beide zijden buren die ook een gewone tuin hebben. Ik noem het onze groene long. Tegen het vallen van de avond komen de vleermuizen tevoorschijn. Die jagen op insecten. Nee, ook vleermuizen zijn niet eng, ze doen ons niets. Wij maken al die dieren dood.

En tot slot, mochten er weer idiote zomers komen die veel te warm zijn: al dat groen houdt ons huis heerlijk koel.