De Russische invasie in Oekraïne is volgens Maarten een tot mislukken gedoemde poging van Poetin om de machtsverhoudingen in Europa beslissend te veranderen. Hij werpt zijn kritische blik op de huidige situatie en de reactie van het Westen. ‘Niemand wil een wereldoorlog ontketenen, te meer nu duidelijk is dat Poetin totaal onverantwoordelijk handelt en eventueel nog onverantwoordelijker kan reageren.’

Maarten: ‘In enkele weken tijd veranderde de wereld drastisch. Het ondenkbare gebeurde toen Vladimir Poetin een oorlog ontketende in Oekraïne. Het is duidelijk dat hij is losgeraakt van de werkelijkheid. In zijn geschifte droom een groot Rusland te verwezenlijken, eist hij de “denazificatie en demilitarisering” van Oekraïne. Hij wil bovendien dat Kiev de Russische annexatie van de Krim erkent. Poetin had zich beter op de dramatische Russische economie kunnen richten, dan op deze zonderlinge, overbodige, onproductieve en criminele onderneming. Ik ben ervan overtuigd dat het uiteindelijk heel negatief voor Rusland zal uitpakken. Op korte termijn zullen de Russen militaire winst behalen en belangrijke strategische punten bezetten, ook al verloopt dat nu onverwacht moeizaam. Maar op de lange termijn wordt het buitengewoon lastig om er – ook in het belang van Rusland – een fatsoenlijk einde aan te breien.

Voor zover je uit deze ellendige situatie iets positiefs kan destilleren, is de solidariteit van het Westen in de ruimste zin van het woord een gunstig aspect. De Europese Unie en de NAVO hebben heel scherp en adequaat gereageerd. Plotseling zijn er dingen mogelijk die tot zeer voor kort onmogelijk waren. Ook onze positie ten opzichte van vluchtelingen blijkt ineens totaal anders te zijn, dan in vorige gevallen.

Poetin staat aan de verkeerde kant van de geschiedenis, daarover bestaat geen enkele twijfel.

Helaas worden deze positieve aspecten overschaduwd door de zeer ernstige omstandigheden in Oekraïne. Bij het zien van de verwoestingen die daar worden aangericht, hoop je per direct op onderhandelingen. Naar mijn idee zouden de Amerikanen daarin de leiding moeten nemen, eventueel geassisteerd door de Fransen en de Duitsers. Blijf praten! Kijk wat er te bereiken valt. Het Westen moet duidelijk maken dat Poetin zijn doel niet gaat bereiken, ook niet met militaire acties.

Iedereen is in feite gebaat bij onderhandelingen. Dat het Westen Oekraïne wil helpen bij zijn verzet is een juiste aanpak, maar laten we er in godsnaam naar streven om tot een wapenstilstand te komen. Je kunt met deze oorlog niet nog twee jaar doorgaan. De huidige omstandigheden smeken om een aanpak waarbij je zo snel mogelijk stopt de boel kapot te maken. Dat is natuurlijk een van de sterke punten van Poetin: alles kapotmaken. De Russen hebben Aleppo aan flarden geschoten en in Oekraïne schieten ze ook maar raak. Daar moet echt een einde aan gemaakt worden. Maar de NAVO gaat Oekraïne nu eenmaal niet militair verdedigen. Die beslissing van het Westen is te begrijpen. Niemand wil een wereldoorlog ontketenen, te meer nu duidelijk is dat Poetin totaal onverantwoordelijk handelt en eventueel nog onverantwoordelijker kan reageren. Hij is kennelijk niet langer tot rationele analyse in staat.

De vraag rijst wat hem bezielt te denken dat zijn operatie succes zal opleveren. Het blijft een volstrekt onbegrijpelijke daad. Poetin wist dat er scherp gereageerd zou worden, maar kennelijk heeft hij de westerse reactie alsnog onderschat. Inmiddels is zijn mondiale reputatie naar de bliksem. Poetin staat aan de verkeerde kant van de geschiedenis, daarover bestaat geen enkele twijfel. De modale Rus is ongetwijfeld doodnormaal en vriendelijk, maar je kunt niet anders stellen dan dat Rusland een onbeschrijfelijk kloteland is. Rusland is een politiestaat zonder een vitale economie. Het regime leeft van de export van grondstoffen.

Regelmatig waren er ontwikkelingen waardoor je dacht: wordt Rusland dan eindelijk een normaal land? Helaas moeten we ons zo langzamerhand afvragen of Rusland eigenlijk zonder dictatoriale agressie kan worden bestuurd.

Zowel in de Cubacrisis als nu moet er toegewerkt worden naar een compromis

Zestig jaar geleden balanceerde de wereld al eens op het randje van de nucleaire afgrond, mede door toedoen van de Russen. De Verenigde Staten en de Sovjet-Unie dreigden elkaar te vernietigen nadat de Amerikanen op 12 oktober 1962 ontdekten dat de Russen aanvalsraketten stationeerden op Cuba. Dertien dagen voerden de Amerikaanse president John F. Kennedy en Sovjetleider Nikita Chroesjtsjov een machtspolitiek van dreigen en intimideren. Uiteindelijk verschoof dat naar pacificeren. De situatie in Oekraïne is vanzelfsprekend heel anders dan in 1962, maar zowel in de Cubacrisis als nu moet er toegewerkt worden naar een compromis. Chroesjtsjov bleek daartoe bereid; mijn indruk is dat Poetin een stuk gekker is.’

Blijf op de hoogte van de actualiteiten en bestel een los nummer of word abonnee van Maarten!