Wereldwijd is de stemming bedrukt. Daar lijkt ook alle reden voor te zijn. De drie belangrijkste naties ter wereld – de Verenigde Staten, China en Rusland – hebben politieke leiders waar elk beschaafd land zich voor zou schamen. Alle drie maken zij een oorlogszuchtige of op zijn minst nodeloos agressieve indruk.

Uit Maarten! 2025-1. Bestel losse nummers hier of word abonnee

Vladimir Poetin is een schandelijke oorlog tegen buurland Oekraïne begonnen en heeft nu goede hoop samen met Donald Trump het slachtoffer van zijn agressie een onaangename vrede op te kunnen dringen. Xi Jinping kan maar niet ophouden Taiwan te bedreigen. En de Amerikanen lijken een grote oorlog met China net als Thucydides te willen beschouwen als een niet te ontlopen noodlot. Trump heeft zich voorgenomen Canada te annexeren, Groenland eventueel met geweld te veroveren en Gaza, nadat de Palestijnen zijn opgeruimd, te ontwikkelen tot Trump Beach. Ondertussen raken de klimaatdoelen uit het zicht. Alle reden voor pessimisme!

Maar pessimisme is eigenlijk een zonderlinge emotie. Die veronderstelt immers kennis en overtuigend inzicht in de toekomst. Die toekomst is echter ongewis, zoals altijd.

Pessimisme klinkt altijd goed en overtuigend, maar is even onzinnig als optimisme. Over de toekomst valt heel weinig met zekerheid te zeggen. Wie dacht nu in 1945 dat 25 Gouden Jaren de wereld zouden veranderen? En wie in het wonderjaar 1989 kon vermoeden dat we er zo snel weer een puinhoop van zouden maken?

Pessimisme is even onzinnig als optimisme

Het devies moet zijn: rustig afwachten! Natuurlijk moeten we proberen een beetje bij te sturen, maar ook dat heeft vaak onverwachte effecten. Ondertussen kun je elke dag een wandelingetje maken en soms schijnt dan al een lentezonnetje en bloeien de krokussen, zodat je toch, of je dat nu wilt of niet, opgewekt gestemd raakt.

En dan komen er op slag van lente nog twee weken strenge vorst, omdat de wind onverwacht is gedraaid. Zelfs de krokussen bevriezen en – veel erger nog – er wordt een Elfstedentocht georganiseerd.

De damestocht wordt gewonnen door mevrouw Faber, die na haar eclatante overwinning onvermijdelijk in het met spoed gerenoveerde Torentje terechtkomt. Vervolgens danst heel Nederland, van top tot teen in oranje gestoken, nog wekenlang van links naar rechts en weer terug. Van de inmiddels uitgebroken wereldoorlog merken we niets.

Volg Maartens gedachtegang ook via zijn eigen tijdschrift: Maarten!