Nu, vijf eeuwen later, het is niet oud, het is
er altijd geweest, en zal er blijven, wat ik
vermoedde dat er was, een deur naar eeuwigheid.

De goudgele wereld die ik in de kinderbijbel zag,
Met Adam en Eva, Cain en Abel, Abraham en Isaac,
ik zie dat die bestaat. Dit was het raadsel,

Dat ze elkaar liefhadden en haatten, dat ze dat
konden; maar het is waar, het is een verhaal van
oud, goudgeel brons, zonder begin, zonder einde,

Er gebeurt niets, alleen de schaduwen van het relief
bewegen onder het langzame verschuiven van de zon.

Rutger Kopland

Ga terug naar de kunstcolumn van Sis: De Paradijsdeuren