Op pad naar de landwinkel in de hoop dat ze verse kapucijners hebben of anders verse erwten. Het is er erg druk. Dat verbaast me omdat het kersen seizoen afgelopen is en de hut in de kersen boomgaard afgebroken is. Maar in de winkel blijken ze nog kersen te verkopen. Grote smakeloze kersen, maar vreemd genoeg vind ik de kersen dit jaar niet lekker. Ik schuifel naar de groenteafdeling en zowaar, ze hebben verse erwten. Maar ik zie ook vijgen. Helaas is er nergens een bericht over de prijs. Bij het vakantiebaantje meisje vraag ik hoe duur de vijgen zijn. Ze deelt me mee: ‘mevrouw dat zijn geen vijgen maar pruimen’, en wijst op een kistje pruimen op de toonbank. Dat is in mijn geval voldoende om nijdig te worden. Wat denkt dat kind nou eigenlijk, dat ik dement ben?

Ook blijkt ze niet te weten wat verse erwten zijn. Over warenkennis gesproken. Zo’n kind moet beter geïnstrueerd worden lijkt me. Maar de toon, de hoogmoedigheid! Een verwend stuk vreten. Ze twijfelen geen moment aan zichzelf, hun hele leven al naar de ogen gekeken. Ja, ik hoor die ouders al kwelen: ’oh wat ben je toch knap, wat kan je dat toch goed’. Nou, dat heeft ze van mij niet te horen gekregen.

Vervolgens vertrek ik naar de supermarkt. Het is inmiddels behoorlijk hard gaan regenen. Zo hard dat het me verstandig lijkt om even in de auto te blijven zitten. Ik heb een mooi zicht op de ingang. Daar hangen twee ongeveer zes à zevenjarige jongetjes rond die hun fietsjes voor de ingang hebben gezet. Er kan niemand langs en een aantal mensen moet via de regen een omtrekkende beweging maken om naar binnen te kunnen. Uiterst vreemd: niemand spreekt die jongetjes daarop aan.

Tenslotte wordt het wat droger en ik vraag aan die jongetjes of ze die fietsjes aan de kant kunnen zetten omdat niemand er langs kan. Nou, ik krijg me daar een grote mond, werkelijk niet te geloven. Het wordt een volstrekt geschifte situatie die ik tenslotte weet te doorbreken door te zeggen dat ik binnen een klacht ga indienen. Laf als ze zijn fietsen ze snel weg. Ik heb ze daarna niet meer gezien. Waar leren ze dit gedrag? Het is echt niet te geloven wat er uit die monden komt. Je zal zulke kinderen in de klas hebben!

Twee of drie dagen later doet zich de volgende situatie voor. Ik sta in de supermarkt de wat betere sperziebonen uit te zoeken en zie dat twee jongens, ik denk tien jaar of zoiets, bij de koeling staan en eindeloos die deuren open en dicht doen zonder verder iets te pakken. Ik leg uit dat dat niet de bedoeling is en ik krijg me daar een scheldkanonnade, werkelijk. En dan gaan ze ook nog liegen. Ze pakken wel iets. ‘Oh ja waar is dat dan’, vraag ik. Daar hebben ze geen antwoord op, maar ze gaan door met schelden. Ook hier stop ik de zinloze poging tot opvoeden door te zeggen dat ik een officiële klacht ga indienen. Ze zijn snel weg.

Vervolgens komt er een mevrouw naar me toe en bedankt me voor mijn optreden. Ik kon niet nalaten om te zeggen dat als iedereen zou optreden tegen dit soort kinderen het snel afgelopen zou zijn met die grote monden.

Maar ik vind dit behoorlijk zorgwekkend. Als ik lees over al die steekpartijen met messen, een veertien jarig meisje dat in elkaar wordt geslagen door leeftijdsgenoten terwijl ze niets deed, dan denk ik: het verbaast me gewoon niet. Dit soort kinderen is gewoon niet opgevoed. Het zijn de crimineeltjes van de toekomst. En het zijn er veel!