Carl Larsson groeide op in een arm gezin. Op zijn dertiende adviseerde een leraar hem om naar de Kunstacademie in Stockholm te gaan. Hij voelde zich daar aanvankelijk ellendig, omdat hij last had van minderwaardigheidsgevoelens door zijn armelijke afkomst.

In 1872 gaat hij naar de modelschool waar hij zijn vrouw leert kennen. In 1877 sterft zijn vrouw in het kraambed tijdens de geboorte van hun tweede kind. Ook zijn twee kinderen sterven jong. Nou niet bepaald een fijne start van het leven en zeker de oorzaak van de depressies die hij de rest van zijn leven heeft.

In 1877 gaat hij naar Parijs, waar hij weinig succes heeft. In 1881 bezoekt hij in de buurt van Fontainebleau de kunstenaarskolonie Grez-sur-Loing, waar hij aquarellen begint te maken. Hij ontmoet daar ook zijn tweede vrouw, Karin Bergöö, waar hij in 1883 mee trouwt. Karin is ontwerpster. Ze maakt textiel die ze gebruikt voor de inrichting van hun huis. Verder kleding, beddengoed, tafellakens, al met al dus toegepaste kunst.

Ze krijgen maar liefst acht kinderen en het gezinsleven met vrouw en kinderen en het huis waar ze wonen, vormen de inspiratiebron voor zijn bekende werk. Het zo dierbare huis in Sundborn was een geschenk van zijn schoonvader. De twee zusters van zijn schoonvader woonden daar en het was in het bezit van hun broer. Larsson was daar ooit met zijn schoonvader op bezoek en hij schrijft daarover:

“Op deze plek beving mij het verrukkelijke gevoel te zijn afgezonderd van het lawaai en de drukte van de grote wereld, zoals ik dat maar één keer eerder had ervaren: op een boerderij in Frankrijk.”

Als het huis vrij komt, herinnert zijn schoonvader zich de woorden van Larsson en stelt hem voor om het te gaan bewonen met vrouw en kinderen. Het geld dat Larsson verdient, wordt besteed aan verbouwingen en er wordt het nodige gerenoveerd.

Dan naar de aquarel.

We zien op de voorgrond een van zijn kinderen Brita achter een slee. Daarachter het besproken huis. Zoals te zien is bestaat het uit diverse gebouwen zodat er ook een atelier gemaakt kon worden. Verder is te zien hoe geweldig het huis gesitueerd is, zo vlak bij dat meer. Op de achtergrond zijn nog zes van zijn kinderen afgebeeld. Zijn zomerse taferelen laten zien hoe de kinderen daar zwommen en visten en feesten vierden. Ook het kerstfeest is uitvoerig in beeld gebracht, evenals de verkleedpartijen als Karin jarig was.

Al met al, het geeft een geweldig beeld van het dagelijks leven van de familie Larsson. Zoals te begrijpen valt is veel van zijn werk gebruikt voor bijvoorbeeld kalenders, (kerst)kaarten, posters en zelfs behang. Eigenlijk heel begrijpelijk, want je wordt gelukkig van zijn voorstellingen. Het is denk ik de gedachte aan een ongeschonden, zuivere wereld waar iedereen gelukkig van wordt.

Toch moet ik dan denken aan zijn depressies die hij zijn hele leven had. Wel denk ik zeker te weten dat hij gelukkig was daar in dat huis met Karin en de kinderen.

Het huis is inmiddels een museum. Sundborn ligt ten noordwesten van Stockholm. Er zijn meer schilders die werk maken waar je gelukkig door wordt. Ik heb al eens een schilderij van Sorolla beschreven. Ook zijn werk is bijna altijd zonnig met spelende kinderen aan zee. Ook zijn vrouw komt veel voor in zijn werk. En interessant: ook zijn huis in Madrid is nu een museum.

Verder noem ik Peder Severin Krøyer (een Deen). Van hem heb ik al eens een werk besproken.

Carl Larsson, Zweden 1853-1919
Een washuis of
Winterzon of
Brita in de sneeuw (ik vond diverse titels)
Aquarel,  ± 1900
31,5 x 46,5 cm
Nationaal museum Stockholm